Η θλάση μυός είναι μια κατάσταση η οποία στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται συντηρητικά.
Ανάπαυση, περίδεση με ελαφρά συμπίεση, παγοθεραπεία, καθώς και άρση και αποφόρτιση του εμπλεκόμενου άκρου είναι οι βασικές αρχές της συντηρητικής αντιμετώπισης.
Εξαίρεση αποτελούν μεγάλες θλάσεις στις οποίες εμπλέκεται >50% των μυικών ινών, ιδιαίτερα σε μύες χωρίς συναγωνιστές (π.χ. στον μείζονα θωρακικό μυ), οπότε και αξιολογείται η χρησιμότητα χειρουργικής επέμβασης, όπου απομακρύνεται το αιμάτωμα και γίνεται συρραφή του διατμηθέντος μυός.
Κάποιες μελέτες υποστηρίζουν την υπερηχογραφικά καθοδηγούμενη αναρρόφηση του αιματώματος, ιδιαίτερα όταν αυτό είναι χρόνιο (>2 εβδομάδες). Η αναρρόφηση ενδέχεται να επιταχύνει την επούλωση (Orlandi et al 2016) και μπορεί να αποτρέψει επιπλοκές όπως ο σχηματισμός επασβέστωσης (οστεοποιός μυοσίτιδα), ο σχηματισμός κύστης, η συμπίεση νευρικών δομών και το σύνδρομο του διαμερίσματος (Paoletta et al, 2021). Ειδικότερα σε αθλητές κάποιες μελέτες υποστηρίζουν ότι η έγχυση PRP μετά την αναρρόφηση του αιματώματος επιταχύνει την αποκατάσταση (Trunz et al, 2022).
Το συγκεκριμένο περιστατικό αφορά 43χρονο ασθενή με αιμάτωμα από θλάση τραυματικής αιτιολογίας στη μυοτενόντια συμβολή του γαστροκνημίου μυός. Το αιμάτωμα ήταν ηλικίας 2 εβδομάδων και για την αναρρόφησή του χρησιμοποιήθηκε σύριγγα luer-lock 20ml, βελόνα 21G. Αναρροφήθηκε ποσότητα αίματος περί τα 6,5ml και στη συνέχεια έγινε ήπια συμπιεστική περίδεση της γαστροκνημίας με επίδεσμο.